Waar reizen écht over gaat...
Blijf op de hoogte en volg Bram
06 December 2014 | Australië, Melbourne
Ik heb de afgelopen weken weer een flink aantal kilometers afgelegd. Het begon op 19 november, de dag dat ik Alice Springs verliet.
De tour die ik had geboekt zou 6 dagen duren. Twee dagen voordat ik vertrok ontmoette ik al 3 Nederlanders in mijn kamer in Alice Springs die dezelfde tour als ik zouden gaan doen. Dat was een raar moment, omdat ik besefte dat ik Alice na lange tijd zou gaan verlaten.
We werden al vroeg opgehaald bij ons hostel. De groep bestond uit 15 personen. De eerste indruk van de groep was al gelijk goed. De eerste stop die we maakten was Watarrka (of: Kings Canyon). Omdat het al wat later op de dag was en het te heet was voor een grote wandeling, deden we alleen de wandeling in de Canyon, en niet erop. We overnachtten dicht bij de canyon op een camping, en we sliepen in zogenaamde swags: een soort slaapzakken met matrasje erin, die geschikt zijn om buiten op de grond te liggen. Het was een bijzondere ervaring, omdat je vanuit de swags de sterrenhemel kon bekijken, die vanaf de plaats waar wij waren adembenemend was.
De volgende dag gingen we opnieuw naar de canyon, dit keer beklommen we hem en liepen we om de klif heen. Het uitzicht was opnieuw erg mooi. Nadat we de zware wandeling erop hadden zitten, gingen we met de bus verder naar Uluru. Ik had in mijn tijd in Alice van veel backpackers gehoord dat Uluru het meest 'saaie' gedeelte van de tour was, omdat het gewoon een steen was volgens hen. Bij de eerste blik vond ik het echter al wel iets heel speciaals. Onze tourgids was ook super vriendelijk en wist ook interessante verhalen te vertellen over de geschiedenis van de Aboriginals ter plaatse. Toen we rond Uluru liepen scheen de zon volop. Net voordat we zouden vertrekken, begon het echter te regenen. We liepen snel terug naar de bus om te schuilen. Toen we zagen dat er door de regen watervallen van Uluru naar beneden kwamen, besloten ik en een paar andere mensen van de tour terug te rennen om foto's en filmpjes te maken. We waren helemaal doorweekt, maar het was een bijzondere aanblik. De regenboog en bliksem in de verte maakte het beeld compleet. Onze tourgids is later nog nagegaan hoe groot de kans is dat je de watervallen ziet, en hij wist ons te vertellen dat ongeveer 1 op de 1.000.000 toeristen de watervallen ziet. We hadden dus erg veel geluk gehad. 's Avonds keken we vanaf een heuvel naar de zonsondergang boven Uluru en Kata Tjuta. Van de zon was niet veel te zien, maar de bliksem boven beide bergen was misschien nog wel meer speciaal.
Op dag 3 bekeken we de zonsopgang bij Uluru. In de middag bezochten we Kata Tjuta, het uit elkaar gevallen broertje van Uluru. De wandeling door de rotsformaties was zwaar, heet, maar ook waanzinnig mooi. In de avond gingen we terug naar Uluru om daar de zon onder te zien gaan. Het was erg druk op de plaats waar wij waren: er waren heel veel andere tours. De meeste mensen waren meer bezig met de champagne die hun tours verschafte, maar de zonsondergang was geweldig, omdat zowel de lucht als Uluru zelf constant van kleur veranderde.
De vierde dag was vooral een dag in de bus. We hadden een 10 uur durende busrit richting Coober Pedy: de opaalhoofdstad van de wereld. 95% van het opaal in de wereld komt hier vandaan. Coober Pedy is ook erg speciaal omdat een aanzienlijk gedeelte van het dorp zich ondergronds bevindt. De klimaatomstandigheden zijn er namelijk te extreem. De dag dat wij er kwamen was het 44 graden, maar in de zomer kan het oplopen tot 50 graden. We bezochten één van de mijnen en kregen de kans om wat opaal te kopen. We bezochten een kangoeroe-opvang en 's avonds sliepen we in een ondergrondse accommodatie, de enige nacht van de tour dat we in een bed zouden slapen.
Op de op één na laatste dag bezochten we de Flinders Ranges, een heuvelachtig gebied ten noorden van Adelaide. De volgende dag hadden we een wijnproeverij in Clare Valley. De regio rond Adelaide staat bekend om haar wijnen, en we kregen een aantal goede wijnen om te proeven.
Ik heb in totaal 6 dagen doorgebracht in Adelaide, en daar tussenin nogg 2 dagen op Kangaroo Island waar veel verschillende diersoorten te vinden zijn. Kangoeroe's (ofcourse), koala's, slangen, zeeleeuwen, zeehonden, possums en nog veel meer. Ik heb hier ook gesandboard: dat is met een plank de zandduinen afglijden.
De tijd in Adelaide heb ik doorgebracht met mensen die ik had ontmoet tijdens de tour. Ik heb een aantel hele leuke mensen ontmoet waar ik echt goed bevriend mee ben geraakt. Dat gevoel is voor mij waar het reizen echt om gaat. Het afscheid nemen is altijd weer moeilijk, maar ook dit hoort bij het reizen. Ik hoop dat ik hen later nog eens zal ontmoeten. Met een Duitser en een Deen hebben we afgesproken dat, mochten we er over een paar jaar alle drie tijd voor hebben, we een roadtrip door Europa gaan maken.
In Adelaide heb ik ook de beslissing gemaakt om met die Duitser, zijn vriendin (uit Australië), nog een vriendin (een meisje uit van hen (een meisje uit Tsechië) en een Nederlander van de tour, naar Tasmanië te gaan en daar een 8-daagse roadtrip te maken.
Met het Tsjechische meisje en een Nederlands meisje dat ik in Adelaide heb leren kennen, ben ik de afgelopen drie dagen naar Melbourne gereisd. We hadden een auto gehuurd en zijn via The Grampians National Park naar The Great Ocean Road gereden. Hoewel het geweldig was om te zien, was enorm deprimerende grijze kleur van de bewolking ook wel weer een beetje een domper. In Melbourne aangekomen moesten we eerst nog tanken voordat we de auto terugbrachten, en we waren al te laat. Het verkeer stond op sommige punten muurvast, en als het stoplicht een keer op groen stond, staken er weer hordes voetgangers over. De stress was te erg voor woorden. Het tankstation was nergens te vinden en het huurbedrijf was telefonisch niet te bereiken. Uiteindelijk vonden we het tankstation en konden we de auto terugbrengen. Gelukkig had de man van het bedrijf op ons gewacht en konden we de auto nog terugbrengen.
Vandaag heb ik met het Nederlandse meisje door Melbourne gelopen. Het is een ontzettend levendige stad en het leven is hier lekker relaxed (tenminste, als je je niet in een huurauto in het centrum tijdens het spitsuur bevindt). Op veel plekken vind je straatartiesten en overal is wel een klein of groot evenement te vinden. Morgenvroeg vlieg ik dus naar Hobart, de hoofdstad van Tasmanië. Daar zal ik één dag verblijven, op maandag beginnen we met de roadtrip.
Voor diegenen die geen Facebook hebben, hieronder de links van nog twee filmpjes. De tweede is helaas niet op mobiele apparaten beschikbaar.
Alice Springs and the Stuart Highway
https://www.youtube.com/watch?v=m1MBHOn02kU
South Australia
https://www.youtube.com/watch?v=IzawTntvL98
De tour die ik had geboekt zou 6 dagen duren. Twee dagen voordat ik vertrok ontmoette ik al 3 Nederlanders in mijn kamer in Alice Springs die dezelfde tour als ik zouden gaan doen. Dat was een raar moment, omdat ik besefte dat ik Alice na lange tijd zou gaan verlaten.
We werden al vroeg opgehaald bij ons hostel. De groep bestond uit 15 personen. De eerste indruk van de groep was al gelijk goed. De eerste stop die we maakten was Watarrka (of: Kings Canyon). Omdat het al wat later op de dag was en het te heet was voor een grote wandeling, deden we alleen de wandeling in de Canyon, en niet erop. We overnachtten dicht bij de canyon op een camping, en we sliepen in zogenaamde swags: een soort slaapzakken met matrasje erin, die geschikt zijn om buiten op de grond te liggen. Het was een bijzondere ervaring, omdat je vanuit de swags de sterrenhemel kon bekijken, die vanaf de plaats waar wij waren adembenemend was.
De volgende dag gingen we opnieuw naar de canyon, dit keer beklommen we hem en liepen we om de klif heen. Het uitzicht was opnieuw erg mooi. Nadat we de zware wandeling erop hadden zitten, gingen we met de bus verder naar Uluru. Ik had in mijn tijd in Alice van veel backpackers gehoord dat Uluru het meest 'saaie' gedeelte van de tour was, omdat het gewoon een steen was volgens hen. Bij de eerste blik vond ik het echter al wel iets heel speciaals. Onze tourgids was ook super vriendelijk en wist ook interessante verhalen te vertellen over de geschiedenis van de Aboriginals ter plaatse. Toen we rond Uluru liepen scheen de zon volop. Net voordat we zouden vertrekken, begon het echter te regenen. We liepen snel terug naar de bus om te schuilen. Toen we zagen dat er door de regen watervallen van Uluru naar beneden kwamen, besloten ik en een paar andere mensen van de tour terug te rennen om foto's en filmpjes te maken. We waren helemaal doorweekt, maar het was een bijzondere aanblik. De regenboog en bliksem in de verte maakte het beeld compleet. Onze tourgids is later nog nagegaan hoe groot de kans is dat je de watervallen ziet, en hij wist ons te vertellen dat ongeveer 1 op de 1.000.000 toeristen de watervallen ziet. We hadden dus erg veel geluk gehad. 's Avonds keken we vanaf een heuvel naar de zonsondergang boven Uluru en Kata Tjuta. Van de zon was niet veel te zien, maar de bliksem boven beide bergen was misschien nog wel meer speciaal.
Op dag 3 bekeken we de zonsopgang bij Uluru. In de middag bezochten we Kata Tjuta, het uit elkaar gevallen broertje van Uluru. De wandeling door de rotsformaties was zwaar, heet, maar ook waanzinnig mooi. In de avond gingen we terug naar Uluru om daar de zon onder te zien gaan. Het was erg druk op de plaats waar wij waren: er waren heel veel andere tours. De meeste mensen waren meer bezig met de champagne die hun tours verschafte, maar de zonsondergang was geweldig, omdat zowel de lucht als Uluru zelf constant van kleur veranderde.
De vierde dag was vooral een dag in de bus. We hadden een 10 uur durende busrit richting Coober Pedy: de opaalhoofdstad van de wereld. 95% van het opaal in de wereld komt hier vandaan. Coober Pedy is ook erg speciaal omdat een aanzienlijk gedeelte van het dorp zich ondergronds bevindt. De klimaatomstandigheden zijn er namelijk te extreem. De dag dat wij er kwamen was het 44 graden, maar in de zomer kan het oplopen tot 50 graden. We bezochten één van de mijnen en kregen de kans om wat opaal te kopen. We bezochten een kangoeroe-opvang en 's avonds sliepen we in een ondergrondse accommodatie, de enige nacht van de tour dat we in een bed zouden slapen.
Op de op één na laatste dag bezochten we de Flinders Ranges, een heuvelachtig gebied ten noorden van Adelaide. De volgende dag hadden we een wijnproeverij in Clare Valley. De regio rond Adelaide staat bekend om haar wijnen, en we kregen een aantal goede wijnen om te proeven.
Ik heb in totaal 6 dagen doorgebracht in Adelaide, en daar tussenin nogg 2 dagen op Kangaroo Island waar veel verschillende diersoorten te vinden zijn. Kangoeroe's (ofcourse), koala's, slangen, zeeleeuwen, zeehonden, possums en nog veel meer. Ik heb hier ook gesandboard: dat is met een plank de zandduinen afglijden.
De tijd in Adelaide heb ik doorgebracht met mensen die ik had ontmoet tijdens de tour. Ik heb een aantel hele leuke mensen ontmoet waar ik echt goed bevriend mee ben geraakt. Dat gevoel is voor mij waar het reizen echt om gaat. Het afscheid nemen is altijd weer moeilijk, maar ook dit hoort bij het reizen. Ik hoop dat ik hen later nog eens zal ontmoeten. Met een Duitser en een Deen hebben we afgesproken dat, mochten we er over een paar jaar alle drie tijd voor hebben, we een roadtrip door Europa gaan maken.
In Adelaide heb ik ook de beslissing gemaakt om met die Duitser, zijn vriendin (uit Australië), nog een vriendin (een meisje uit van hen (een meisje uit Tsechië) en een Nederlander van de tour, naar Tasmanië te gaan en daar een 8-daagse roadtrip te maken.
Met het Tsjechische meisje en een Nederlands meisje dat ik in Adelaide heb leren kennen, ben ik de afgelopen drie dagen naar Melbourne gereisd. We hadden een auto gehuurd en zijn via The Grampians National Park naar The Great Ocean Road gereden. Hoewel het geweldig was om te zien, was enorm deprimerende grijze kleur van de bewolking ook wel weer een beetje een domper. In Melbourne aangekomen moesten we eerst nog tanken voordat we de auto terugbrachten, en we waren al te laat. Het verkeer stond op sommige punten muurvast, en als het stoplicht een keer op groen stond, staken er weer hordes voetgangers over. De stress was te erg voor woorden. Het tankstation was nergens te vinden en het huurbedrijf was telefonisch niet te bereiken. Uiteindelijk vonden we het tankstation en konden we de auto terugbrengen. Gelukkig had de man van het bedrijf op ons gewacht en konden we de auto nog terugbrengen.
Vandaag heb ik met het Nederlandse meisje door Melbourne gelopen. Het is een ontzettend levendige stad en het leven is hier lekker relaxed (tenminste, als je je niet in een huurauto in het centrum tijdens het spitsuur bevindt). Op veel plekken vind je straatartiesten en overal is wel een klein of groot evenement te vinden. Morgenvroeg vlieg ik dus naar Hobart, de hoofdstad van Tasmanië. Daar zal ik één dag verblijven, op maandag beginnen we met de roadtrip.
Voor diegenen die geen Facebook hebben, hieronder de links van nog twee filmpjes. De tweede is helaas niet op mobiele apparaten beschikbaar.
Alice Springs and the Stuart Highway
https://www.youtube.com/watch?v=m1MBHOn02kU
South Australia
https://www.youtube.com/watch?v=IzawTntvL98
-
06 December 2014 - 13:37
Marian:
Bram, het is weer een geweldig verhaal. Veel plezier in Tasmanië.
Geniet, geniet, geniet!!!!!
XX Mam
-
06 December 2014 - 15:24
Marja:
Hoi Bram, geweldig dit verhaal weer! Het blijft ontzettend leuk om dit allemaal te lezen!
We kunnen maar een ding zeggen , geniet ervan en veel plezier! Leuk dat je ook zoveel mensen ontmoet, en waar het ook mee klikt.
grt liefs xxx Arie en Marja -
07 December 2014 - 15:33
Bert:
Mooi verslag Bram. Erg veel beleefd en gezien in een korte tijd en je weet het ook mooi te beschrijven. Het is mooi dat het zo goed klikt met al die internationale reisgenoten. De foto's die je stuurt laten ook niets aan onduidelijkheid over, de natuur is er geweldig. Geniet van het vervolg van je reis en laat ons maar weer meegenieten van je verslag van wat je allemaal meemaakt in Tasmanië. Groet pap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
