De roadtrip: drie onvergetelijke weken!

Na een roadtrip van drie weken is het wel weer eens tijd dat ik jullie weer eens over mijn leven in het zonovergoten Australië. Omdat ik erg veel heb meegemaakt de afgelopen weken, zal ik de meest speciale momenten beschrijven.

We begonnen onze trip op maandag 8 september. De dagen ervoor had ik al een aantal keer afgesproken met mijn reisgenoten, twee Duitse meisjes. Op de dag vertrek spraken we af op het station en gingen we samen met de trein naar de Travellers Autobarn, waar we de campervan hadden geboekt. Het stormde de die dag, waardoor het internet tijdens het ‘inchecken’ regelmatig wegviel. We vertrokken dus zo’n 2 uur later dan gepland. Ik was de eerste die zou rijden. Het was het eerste half uur wel even wennen om in de rechterkant van de auto te rijden aan de linkerkant van de weg, maar het ging al vrij snel heel natuurlijk.

We hadden ons voorgenomen om geen uitgebreid reisplan te maken, maar met name de eerste week gewoon ons gevoel te volgen en te gaan en staan waar we wilden. Ik had een app op mijn telefoon gedownload, WikiCamps, waarop alle gratis en betaalde campingplaatsen in Australië zijn opgenomen in een kaart. Omdat het in Australië gevaarlijk is om te rijden in het donker (in verband met kangoeroes die dan actief worden), moesten we telkens voor zonondergang een camping uitzoeken.

 

De meeste gratis kampeerplekken zijn kleine zanderige parkeerplaatsen met slechts wat vuilnisbakken en als je geluk hebt, toiletten. De tweede nacht brachten we echter door op een speciale plek. Dat was namelijk een gratis camping, waar een oud echtpaar afgedankte kangoeroes, emoes, tropische vogels, kippen, ganzen en paarden verzorgen. Er is slechts plek voor een paar auto’s, dus het was er erg rustig. De kangoeroes en emoes liepen overal los rond. Op de ‘boerderij’ werkte ook een Frans stel van eind twintig. Zij deden daar vrijwilligers werk in ruil voor maaltijden en een slaapplek. Zij lieten ons alles zien van de boerderij. ’s Avonds was er een klein kampvuurtje. De volgende ochtend mochten we mee met het voeren van de dieren. Op de boerderij hadden ze ook een grote kooi met dingo’s, dit zijn een soort wilde honden. Er mocht slechts één iemand mee naar binnen in de kooi om de dingo’s rauw vlees te voeren, helaas waren wij niet de gelukkigen. De vogels kon je gewoon uit je hand laten eten.

 

Na het voeren kregen we ook nog een gratis ontbijt en konden we voor $2 een douche nemen. Het oude echtpaar leeft van de voedselbank, en het voer voor de dieren wordt betaald met donaties die campinggasten doen. Ook wij hebben een donatie gedaan. Dit was een hele speciale plaats, dus de rest van de reis hebben we iedereen deze plek aangeraden.

 

De volgende grote stop die we wilden maken was Exmouth. Australië heeft heel veel nationale parken, dat zijn natuurgebieden waar je een klein bedrag voor moet betalen en waar je ook kunt kamperen. Bij Exmouth ligt het Cape Range National Park. Dit park ligt aan de Indische Oceaan. Er ligt een groot koraalrif aan de kust, het Ningaloo Reef. Veel mensen zeggen dat het mooier is dan het Great Barrier Reef, maar dat dat rif veel bekender is door zijn ligging aan de toeristische kant van Australië. We hebben er twee dagen gesnorkeld en op het strand gelegen! Het snorkelen was echt fantastisch, we zagen heel veel mooie vissen en we zagen ook twee schildpadden. De zee was net een zwembad, zo helder.

 

In Exmouth hebben we ook twee nachten overnacht op een oprit van inwoners van Exmouth. We hadden de gratis kampeerplek voor Exmouth gemist en het werd al donker. We wilden niet betalen voor een kampeerplek, en langs de kant van de weg slapen levert je hoge boetes op. We konden het risico ook niet nemen, omdat de politie juist die week ’s nachts erg actief was omdat er de dagen ervoor steeds honden werden vergiftigd in de nacht. We besloten bij wat mensen aan te bellen om te vragen of we onze campervan op hun oprit mochten zetten voor de nacht. Na een aantal nee’s wilden we het opgeven, maar terwijl we naar een betaalde camping reden zag ik iemand buiten zitten bij een woning. We stopten de wagen en vroegen of we de auto daar mochten zetten. De man (begin 30) was heel vriendelijk en zei dat het het huis van zijn baas was. Hij woonde bij zijn baas in. Hij zou zijn baas bellen om te vragen of het goed was, maar hij zei al dat het waarschijnlijk wel kon omdat hij het al eens vaker had gedaan. Zijn baas (halverwege 50) was slechts een paar huizen verder en hij kwam terug om te zeggen dat het goed was. We dronken wat met hen en ze gaven ons veel tips voor wat we konden doen voor de rest van onze tocht. Omdat het vrijdag was nam de dertiger ons mee naar een bar. Hij had al veel bier gedronken, en in de bar weigerde hij ons om te betalen voor drank, hij betaalde alles voor ons, zelfs nadat we erop stonden om te betalen. Het was een erg leuke avond. De mannen vertelde ons dat we welkom waren als we nog eens wilde blijven overnachten. Hier hebben we de laatste nacht in Exmouth nog eens gebruik van gemaakt. We hebben de laatste dag in Exmouth ook nog een walvistour gedaan. We zagen een aantal keer een walvis uit het water springen, en we zagen er steeds een aantal zwemmen.

 

De volgende grote stop was Karinjini National Park. Dit park bestaat uit vele gorges, waar je prachtige wandelingen in kon maken. Er waren kleine meertjes tussen de hoge stenen wanden waar je in kon zwemmen. Dit was erg lekker, aangezien het erg heet was en de wandelingen zwaar. We zijn zo’n drie dagen in het park geweest. Eén van de avonden waren we op een gratis kampeerplek, net buiten het park. Er was ook een groep van Italianen, Britten, Fransen en een Deen. Zij maakten een kampvuur en nodigden ons uit om erbij te zitten. Wij waren de dag ervoor al op dezelfde camping geweest en hadden daar een oud echtpaar ontmoet. De man was erg vriendelijk en grappig, zijn vrouw kakelde een beetje overal tussen door. De avond dat de andere groep er was, was het oudere echtpaar er ook. Eén van de Italianen speelde wat op zijn gitaar, toen de oude man naar het vuur kwam. Hij vertelde dat dit hun derde trip was door Australië (eerdere trips waren in ’98 en’03), en wat hen opviel was dat ze deze trips zagen dat de campingplaatsen erg schoon waren en dat iedereen hun eigen troep meenam. Toen begon hij een lied te zingen, volgens hem was het lied nog ouder dan hemzelf, genaamd: “the chickens last walk to the wood heap”. Hij zong het met veel overtuiging en het was erg mooi en leuk om te zien. Aan het eind klapte iedereen voor hem. Het laatste stukje van het lied was door één van de meisjes opgenomen, en ik heb het aan het eind van mijn nieuwe videocompilatie geplaatst. De dag erna hebben we met de groep de op één na hoogste berg van Western Australia, Mount Bruce, beklommen.

 

Na Karinjini reden we naar Broome, de grootste plaats tussen Perth en Darwin (en nog steeds was het behoorlijk klein). In Broome is één van de top 5 mooiste stranden ter wereld te vinden: Cable Beach. Het was een erg mooi strand en de zonsondergang was er geweldig. We hebben er 2,5 dag alleen maar op het strand gelegen. Je kon er ook een kamelentour doen tijdens zonsondergang, maar dit vonden we een beetje te duur.

 

Na Broome hadden we nog zo’n 5 dagen over. We hebben deze dagen voornamelijk op de weg doorgebracht. We maakten nog korte stops bij Lake Argyle, een gigantisch meer waar je in kon zwemmen, in El Questro, een soort National Park waar we wat gorge wandelingen hebben gemaakt, en ten slotte hebben we de laatste twee dagen doorgebracht in Nitmiluk National Park, waar we hebben gekajakt op de Katherine River, en waar we de Edith Falls hebben bezocht (en waar we wederom hebben gezwommen). Gisteren (maandag) hebben we de laatste 300 kilometer naar Darwin gereden, waar we rond de middag aankwamen. We hebben in totaal bijna 5000 kilometer afgelegd in onze campervan. Ik ben nu weer alleen in een hostel. De twee Duitse meisjes overnachten bij een couchsurfer. Eén van de meisjes vertrekt aanstaande zondag weer naar Duitsland, het andere meisje zal een baan gaan zoeken in Darwin. We hebben een geweldige tijd met elkaar gehad, en het is wel jammer dat die tijd nu voorbij is. We waren 24/7 samen en op een paar kleine ergernissen na hebben we alleen maar lol gemaakt samen.

 

Nu is het tijd om Darwin te verkennen. Het is hier snikheet: in de middag is het hier zo’n 35 graden en soms voelt het nog wel warmer. Ik zal hier echter niet lang blijven, waarschijnlijk vertrek ik over een week alweer naar de volgende bestemming: Alice Springs!

Dit is de link naar de nieuwe videocompilatie: https://www.youtube.com/watch?v=Sz64atbxpwI